حواست به داشته هات هست؟

ما اکثرا چه مواقعی شکرگزاری می کنیم و قدر داشته هامون رو می دونیم:

- موقعی که از مشکلات پیچیده دیگران باخبر میشیم

- موقعی که یه آدم معلول و با نقص جسمی می بینیم

-موقعی که یه اتفاق بد از کنار گوشمون رد میشه

- موقعی که می شنویم فلانی فلان بیماری لاعلاج و سخت داره

و هزاران مورد دیگه از این موقع ها

و در نهایت اکثرا موقعی یادمون می افته که باید قدر داشته هامون رو بدونیم و ازشون خوب استفاده کنیم که از این چوب تلنگرها، هر از چند گاهی توی سرمون بخوره و ما رو به خودمون بیاره، و معلوم نیست که هر چند وقت یکبار، این اتفاق می افته

بیایم از این به بعد،برای اینکه این رو به یک عادت روزانه تبدیلش کنیم، یک  چوب تلنگر نمادی برای خودمون در نظر بگیریم که هر بار چشممون بهش افتاد،حداقل سی ثانیه زمان بذاریم و از صمیم قلب شاکر داشته هامون باشیم.حتما لازم نیست که یه اتفاقی بیفته تا ما این کار رو انجام بدیم.

چوب تلنگر روزانه من،در ورودی حیاطمونه، در لحظه ای که می خوام خارج بشم و در رو ببندم، برای یه مدت کوتاهی، شکر گزاری رو انجام میدم.و یکی دیگه از چوبهام، تختم هست که معمولا صبحها یا شبها یه زمانی رو به این کار اختصاص میدم.

شما بگین که چوب تلنگرتون چی هست و چی می تونه باشه؟؟